Het eind van mijn east coast trip

Mijn east coast trip zit erop! Begonnen in Sydney en nu geëindigd in Cairns. 34 dagen gereisd en zoveel mooie plekken gezien dat ik niet eens meer wat wát ik allemaal heb gezien.

New South Wales, waar ik begon, is een rijke staat, zo ziet het eruit tenminste. Sydney is een welvarende, westerse stad met veel rijke, mooie suburbs. Reis je verder naar het noorden dan kom je in de staat Queensland.
Eerste stad die je tegenkomt is Brisbane, de grootse stad in Queensland. Het is vergelijkbaar met Sydney: welvarend en westers. De volgende grote stad is Cairns, waar ik nu ben. Dat is een wereld van verschil vergeleken met Sydney en Brisbane. Cairns is een arme stad met brede straten, lage gebouwen en geen bezienswaardigheden of mooie gebouwen. Het heeft een centrum met ontelbaar veel backpacker shops en restaurants maar zodra je het centrum uit loopt begint het industrieterrein met grote fabrieken en veel vervallen gebouwen.

In Queensland heb ik grotendeels met de trein gereisd. Ik vond het een luxe trein: leren stoelen, kleine tv'tjes en een restaurant. Vergeleken met een NS trein was deze trein behoorlijk wat. De mensen die in deze trein zaten waren echter niet zo luxueus als je zou verwachten: tienermoeders met wel vijf kinderen, dakloze mannen en heel veel Aboriginal Australians (dat is hoe je ze officieel moet noemen) die een onverzorgde indruk maken. Daaruit blijkt dat de trein hier blijkbaar absoluut geen luxe goed is.

Terug naar Cairns. Een stad die super populair is onder backpackers. De reden waarom dat zo is, ben ik nog niet achter. Cairns heeft een mooi park met buitenzwembad en een centrum met alle winkels die je nodig hebt maar als je verder kijkt dan deze twee plekken zie je zoveel armoede. Aboriginal Australians die op straat slapen, gebouwen die al jaren leegstaan en huizen die op instorten staan. En dat er zoveel Aboriginals Australians op straat slapen verbaast me. Het is misschien een bekrompen gedachte maar ik dacht dat de meeste Aborginal Australians in reservaten leefden, ver weg van de grote stad. Maar hier in Cairns zie je overal. Ze maken een onverzorgde en armoedige indruk. Verder zijn ze erg gesloten. Je kan niet met ze communiceren, daar hebben ze geen behoefte aan denk ik.
Het is een volk met een verschrikkelijke geschiedenis maar ook een volk dat er trots op is de oorspronkelijk inwoners van Australië te zijn. Dat trotse is echter nergens terug te vinden en dat verbaast me eerlijk gezegd.

Ondanks het feit dat Cairns geen mooie stad is, is het voor mij wel de meest fascinerende stad tot nu toe. Het verschil met thuis is hier zo groot.
Sydney is vergelijkbaar met elke andere grote westerse stad maar Cairns zou ik met geen andere stad kunnen vergelijken.

Vorige week was mijn zeiltrip naar de Whitsundays. Het was geweldig! Drie dagen leven op een boot, opstaan met zonsopgang en naar bed met zonsondergang. Goed eten, leuke mensen en een ontspannen crew. En het allerbeste is dat ik niet zeeziek ben geworden, het kostte de nodige reistabletten maar het was het waard.

Verder vorige week: een rodeo gezien, wilde koala's gezien, zelf in een four wheel drive gereden en last but not least: mijn hele hebben en houwen vergeten in een hostel. Mijn paspoort, reistickets, camera, tablet en e-reader. Alles veilig in een locker gestopt en vervolgens compleet vergeten alles eruit te halen.
Gelukkig kon de gids van de groep na mij alles meenemen en afgeven in het hostel waar ik nu ben. Eind goed al goed maar het zal me niet nog een keer gebeuren!

Ik ben nu nog één week in Cairns. De plannen voor daarna zijn redelijk onbekend. Elena en ik zijn hard op zoek naar een baan maar het is erg moeilijk om er een te vinden, dus misschien reizen we wel verder ergens anders heen.
We krijgen het motto 'No worries mate!' steeds meer onder de knie!