Vietnam!

Mijn vier weken in Vietnam zitten erop. Vandaag ben ik alleen verder gegaan naar Angkor Wat in Cambodja, mijn laatste stop voordat ik naar huis vlieg. Samen met Annabel en Nina Vietnam ontdekken was fantastisch. We hebben ontzettend veel gezien, gedaan en beleeft.

Vietnam is een compleet ander land dan Thailand of Laos. De sfeer hier is bijvoorbeeld anders: mensen zijn naar mijn mening meer opdringerig en brutaler, wat waarschijnlijk met het enorme toerisme te maken heeft. Ook het landschap is anders. Vietnam is enorm dichtbevolkt. We hebben de hele reis met de bus gemaakt en overal waar je komt zijn huizen en kleine winkeltjes. Dat in tegenstelling tot Thailand en Laos waar grote stukken zijn waar niemand woont.  

Onze reis door Vietnam begon in Hanoi. Een enorm hectische stad. Het oude centrum is mega druk, de scooters zijn ontelbaar en er wordt 24/7 getoeterd. In het oude centrum zijn de straten vernoemt naar wat er in die straat verkocht wordt. Zo heb je de kruidenierstraat, met tientallen kruideniertjes, de stoffenstraat met honderden stoffen of de tassenstraat waar het aantal verschillende tassen ontelbaar is. Er gebeurt zoveel dat je ogen te kort komt: scooters die langs rijden met een grote kooi kippen achterop tot mannen die op straat een frame aan elkaar lassen.
Verlaat je het oude centrum dan wordt duidelijk dat het communisme hier nog steeds van grote invloed is. Er zijn statige lanen, lelijke vierkanten betonnen gebouwen en overal propaganda posters. Die propaganda posters zijn trouwens door heel Vietnam te vinden. Rode posters met gele letters en afbeeldingen van gelukkige gezinnen of van de leider. Naast de posters zie je overal de Vietnamese vlag, een (natuurlijk) rode vlag met een gele ster in het midden. Kijk je door een straat heen dan hangen er minstens 30. Waarschijnlijk dragen al die posters en vlaggen overal ook bij aan de andere sfeer die hier heerst..

Vanuit Hanoi zijn we naar Halong Bay geweest. Men zegt dat het op de lijst van wereldwonderen thuishoort, en naar mijn mening is dit ook zo. Het is een magisch landschap; je vaart op helderblauw water tussen allerlei verschillende rotsformaties door.

Na Hanoi zijn we naar Ninh Binh gegaan. Een lelijke stad met een prachtige omgeving. We hebben fietsen gehuurd en na vijf minuten fietsen, waren we de enige toeristen. Dan word je aangestaard, enthousiast begroet en willen heel veel mensen met je op de foto. Per ongelijk kwamen we terecht bij een tempelcomplex, een supertoeristisch gebeuren maar wel alleen voor Vietnamese toeristen. En tussen al die duizenden Vietnamezen die de tempel wouden bezoeken, waren wij de enige westerlingen. En die westerlingen waren eigenlijk veel interessanter dan de tempel. We zijn met ongeveer vijftig Vietnamezen op de foto geweest en er zijn waarschijnlijk nog eens vijftig (stiekeme) foto’s van ons gemaakt. Je zag soms ineens een mobieltje op je gericht, en als je dan keek, deden ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was om je te fotograferen. Een bijzondere ervaring.

Na deze, uiteindelijk een beetje irritante situatie, kwamen we terecht tussen de groene rijstvelden. Op een van die rijstvelden waren vier vrouwen bezig rijst te planten. Toen we langs fietsen begonnen ze te roepen. Onverstaanbaar maar ze gebaarden dat we moesten komen. Op onze blote voeten zijn we naar ze toe gesopt. Ze waren nog steeds druk aan het gebaren en aan het roepen. We dachten dat ze bedoelden dat we ze mochten helpen om de rijst te planten, dus dat zijn we ook maar gaan doen. Of het nou uiteindelijk de bedoeling was dat we ze hielpen of dat ze gewoon het blikje cola wouden wat we in onze hand hadden, zullen we nooit weten. Het doet er ook niet toe. Het was opnieuw een geweldige ervaring die je niet snel weer zal beleven.

Na Ninh Binh via Hue naar Hoi an. En Hoi An was een paradijs! Een verademing na de drukte in de steden. Hoi An heeft iets weg van een Franse of Italiaanse stad. Het heeft een prachtig oud centrum waar scooters en auto’s verboden zijn. Er zijn verder geen bijzondere bezienswaardigheden wat het zo relaxt maakt. Je hoeft er niks. Je kan naar het strand, ronddwalen in het oude centrum, naar de nachtmarket of wat gaan drinken in één van de vele barretjes. Ons plan was om hier twee dagen te blijven, uiteindelijk zijn het er zes geworden.

Het waren zes heerlijke dagen en niemand van ons had dan ook echt zin de drukte van Ho Chi Minh City in te gaan. Maar we moesten verder.
In Ho Chi Minh zijn we naar een ontzettend (!) indrukwekkend museum over de Vietnamoorlog geweest en de volgende dag hebben we de tunnels bezocht waar de Vietcong strijders zich tijdens de oorlog schuilhielden. Twee hele interessante dagen. De informatie die je krijgt is natuurlijk voornamelijk tegen Amerika gericht. Om hun kant te horen vond ik heel interessant omdat je op school onbewust toch altijd het westerse perspectief meekrijgt.

Na Ho Chi Minh was het voor mij tijd om alleen door te gaan naar Siem Reap in Cambodja. Mijn laatste stop voordat ik terug naar Bangkok vlieg om vanuit daar naar huis te vliegen. Vlakbij Siem Reap liggen de tempels van Angkor Wat, het grootste religieuze monument ter de wereld.  Een must-see in Zuidoost-Azië, dus dat kan ik niet missen.

Over minder dan een week (op 16 maart) vlieg ik terug naar Nederland. Het zal een kleine tempratuur shock zijn. Het is hier ruim 38 graden terwijl ik afgelopen week berichten zag langs komen over code ‘geel’ in het noorden van Nederland.  Behalve het enorme tempratuurverschil ben ik klaar om naar huis te gaan. Tot over 5 dagen!