Een wereld van verschil

Van de grote stad Sydney naar een boerderij ergens in de outback. Het contrast mag er wezen.

Na nieuwjaar zijn Elena en ik vertrokken naar de boerderij. Een lange reis en het was maar de vraag of we goed terecht zouden komen. De boer klonk over de telefoon als een aardige man. Maar stem zegt niet alles, en met alle horrorverhalen over backpackers in Australië waren we er niet helemaal gerust op.

Gelukkig bleek alles goed uit te pakken. De boer heet Charles en het was een aardige, verzorgde man. Hij is niet getrouwd, heeft geen kinderen en woont behoorlijk afgelegen. Het feit dat hij niet getrouwd is en alleen maar meiden in dienst heeft (Elena, een ander Duits meisje Anna en ik) was in het begin een beetje vreemd en we dachten dat hij misschien andere bedoelingen had. Maar daar bleek niets van waar. Hij is heel netjes (misschien iets té), heeft een mooi huis en verzorgd terrein. Daarbij heeft hij ook behoorlijk veel geld; hij rijd in een luxueuze witte Ranger Rover, heeft een jetski en zelfs een zelf geïmproviseerde sportschool.  

Het werken hier is best zwaar. We maken lange dagen: we staan ‘s ochtends om zes uur op en beginnen om zeven uur. Dan werken we tot half 12 en hebben dan lunch. Daarna werken we van half 2 tot een uur of 5. Dan gaan we vaak nog naar de ‘sportschool’ en daarna eten we avond. Rond een uur of half 11 slapen en dan begint de dag weer opnieuw.

Naast de lange dagen komt de temperatuur. Ontzettend warm. We bevinden ons nu in het warmste deel van Australië. Met een minimum van 23 graden tot een maximum van 40. Vaak is het ’s morgens vroeg al 25 graden, aan het eind van de middag is het zeker 40 graden.
En die hitte maakt het werken zwaar, want het werk op zich is niet moeilijk.  
We hebben twee taken op een dag. We beginnen met ‘fencing’: het controleren en repareren van hekken. In de middag voeren we de koeien. En het voeren is niet zoals ik het me had voorgesteld. Het is hier zo groot dat je alles met de auto doet. Je rijd eerst naar de balen hooi waar iemand met de tractor een baal hooi achterop de auto laadt, dan rij je naar het juiste weiland (dat kan een rit van 20 minuten zijn), daar gooi je het hooi al rijdend van de auto zodat het goed verspreid wordt, daarna rij je terug naar de balen hooi etc.
Het repareren van hekken is fysiek zwaarder. Je loopt langs een hek en bij elke paal controleer je of de bedrading nog goed bevestigd is. Om dat de controleren sla je op elke spijker een paar keer om er zeker van de zijn dat ie goed vastzit. Als er geen spijker in zit sla je er een nieuwe in. Dit is geestdodend en redelijk uitputtend in 40 graden.  

Het land wat Charles bezit, heeft een oppervlakte van 5000 hectare. Dat is 50km2. Om het herkenbaar te maken: qua oppervlakte is dat Culemborg, Beusichem, Zoelmond en Asch bij elkaar. Enorm, en om dan te bedenken dat op dit stuk land 4 mensen, 1500 koeien, 4 schapen en 3 honden wonen en niet 31 duizend inwoners, is absurd. Een leeg en afgelegen landschap. De dichtstbijzijnde supermarkt hier is één uur rijden. In hetzelfde gebied in Nederland bevinden zich minimaal zes supermarkten. Een wereld van verschil.

Ondanks het harde werk is het een geweldige ervaring. Het is compleet anders dan alles wat we in Europa kennen. De immense grootte, de leegte, de droogte en de tempraturen, het is met niks te vergelijken.

Verder leer ik mezelf steeds beter kennen. Opnieuw kom ik erachter dat ik het moeilijk vind om tijdelijk bij mensen in te trekken. Bij Bert en Sue vond ik dat in het begin ook moeilijk. Je moet je aan een huishouden aanpassen, altijd op je passen letten en beleefd zijn. Nu was dat bij Bert en Sue relaxt en maar voor één week, maar Charles is een moeilijke man en het is voor één maand.
Charles is een man die alles graag op zijn manier doet en niet echt openstaat voor andere ideeën (ook al zijn die soms efficiënter). Om een voorbeeld te geven: vorige week maakten we voor lunch pizza’s. Charles heeft een normale oven waar met gemak 2 pizza’s in kunnen. Dan lijkt het ons logisch om die ruimte te benutten en twee pizza’s tegelijk in de oven te doen. Maar nee, dat is geen logica volgens Charles. Het is logischer om één pizza in de oven te doen, zodat alle hitte deze ene pizza klaar maakt. Als deze pizza klaar is, kan de volgende erin. Het duurt twee keer zolang en op deze manier eet iedereen apart. Maar goed, het is zijn huis dus gaat het volgens zijn manier.

Ander voorbeeld: gisteren moesten wij zijn tuinmeubilair oliën. Hij had twee potten met olie en twee kwasten. Ik vroeg of hij misschien een derde kwast had, zo kon iedereen helpen en ging het wat sneller. Charles vond een derde kwast niet nodig, de derde persoon kon beter gewoon toekijken hoe de anderen het werk deden. Complete onzin, zeker toen we erachter kwamen dat in de kast zeker nog vijf andere kwasten lagen.

Verder is hij extreem geordend en netjes. Een voorbeeld om je een idee te geven: als je de koeien voert hou je altijd de plastic touwen van de hooibaal over. Die rol je op en breng je aan het eind van de dag naar de container. Prima, dat is logisch en normaal. Wij doen dat altijd goed. Op een dag moesten we maar één weiland met koeien eten geven, dus we hadden maar één rolletje touw over. We besloten dat rolletje touw in de auto te laten liggen, het was één rolletje en om daar nou naar de container voor te rijden…
Toen we terugkwamen zag Charles gelijk dat er een rolletje touw in de auto lag. We moesten helemaal naar de container rijden om dat ene rolletje weg te gooien. Dat is geen logica, dat is verspilling van benzine.

Ondanks zijn moeilijke gedrag is het een goede, lieve man. Hij bedoelt het allemaal goed, maar ik ben blij dat ik er maar één maand mee hoef te leven. Zijn karakter en zijn bijzonder trekjes zijn waarschijnlijk de reden waarom hij alleen maar meiden in dienst heeft. Jongens zouden zo over hem heen walsen.

Als laatst mijn geüpdatete plan voor de komende weken:

Tot 29 januari blijf ik hier op de boerderij werken. Daarna vertrek ik met Elena naar Melbourne voor een paar dagen om vervolgens vanuit Melbourne naar Bangkok te vliegen. Daar begint mijn reis door Thailand voor vier weken. Waarschijnlijk daarna door naar Laos of Cambodja en daarna richting huis!

Aan Australië komt een eind, Azië staat voor de deur en Nederland komt steeds dichterbij!